عامل مهم در ساخت این سیستم های قابل حمل و نقل بسیار کوچک، حذف باتری های بزرگی است که برای پردازش داده استفاده می شود؛ از سوی دیگر سیستمی طراحی می شود که بسیار کم مصرف تر است.
راهبرد جعفری، ابداع روش هایی است که می تواند با حذف داده های غیر ضروری، در مصرف انرژی به گونه ای صرفه جویی شود که فقط برای پردازش مهمترین عملکردهای مفید انرژی مصرف شود.
شرکت اینتل، بزرگ‌ترین سازنده تراشه در جهان از رایانه‌ای به اندازه یک دکمه رونمایی کرده است. این فناوری جدید که در نمایشگاه نوآوری‌های صنعت الکترونیک در لاس وگاس رونمایی شده تازه‌ترین نوآوری رایانه‌ای جهان در زمینه گجت‌های پوشیدنی محسوب می‌شود. این ریزرایانه که Curie نام دارد در جریان برگزاری سخنرانی برایان کرزانیچ مدیرعامل شرکت اینتل در نمایشگاه نوآوری‌های صنعت الکترونیک لاس وگاس به دنیا معرفی شد.
بدون شک رونمایی از این ایده خلاقانه نشان از آن دارد که سازندگان سخت افزارها در سراسر جهان به تولید تجهیزات پوشیدنی از هر نوع علاقه‌مند هستند. از آن گذشته این حرکت جدید را می‌توان زنگ خطری برای فناوری‌هایی دانست که از نظر بسیاری از کاربران ابعاد و اندازه جالب توجه و دلنشینی ندارند، از جمله ساعت‌های مچی و عینک‌های هوشمند.
فناوری جدید اینتل دربرگیرنده رادیوی بلوتوثی است که با سطح پایینی از انرژی کار می‌کند. همچنین از حسگرهای حرکتی و تجهیزاتی برای تشخیص فعالیت‌های مختلف فیزیکی در این دستگاه جدید استفاده شده است. به گفته مدیرعامل اینتل، ریزرایانه جدید این شرکت با استفاده از باتری کوچکی به اندازه یک سکه کار می‌کند که طول عمر قابل توجهی دارد. او همچنین خبر داد که از نیمه دوم سال 2015 این فناوری جدید روانه بازارهای جهانی خواهد شد.
اینگونه به نظر می‌رسد که ریزرایانه جدید اینتل حتی خیلی کوچک‌تر از ریزرایانه قبلی اینتل به نام Edison باشد. این ریزرایانه که به اندازه یک تمبر پستی است سال گذشته توسط کرزانیچ و در نمایشگاه CES 2014 به دنیا معرفی شده بود.
جعفری که مدیر آزمایشگاه سیستم های تلفیقی و پردازش سیگنال و عضو مرکز عالی آنالوگ در تکزاس (TxACE)است،می گوید: سیگنال و رویدادهای مشاهده شده از بدن انسان به کندی تغییر می کند.
وی افزود: فیزیک و تحرک بدن انسان، احتمال سیگنال و حرکات بدنی تصادفی را کاهش می دهد.
این دانشمند ایرانی بیان داشت: به عنوان مثال، اگر سیستم پوشیدنی برای پیش بینی احتمال افتادن و زمین خوردن یک فرد مسن طراحی شده باشد، وقتی این فرد پیر در حالت نشسته قرار داشته باشد و خطر افتادن او را تهدید نکند،این وسیله به انرژی زیادی نیاز ندارد.
پژوهش پروفسور جعفری استفاده از انرژی را در سراسر این سیستم بهینه سازی می کند. این سیستم شامل زیست حسگرهایی است که داده ها را از بدن انسان جمع آوری می کند و همچنین دستگاه های میکروکنترل کننده ای که اطلاعات را پردازش و تبادل می کنند.
الگوریتم های مورد استفاده می توانند اطلاعات رسیده از رایانه های پوشیدنی مختلف را هماهنگ کرده، مدیریت کنند و انتقال دهند.
میزان انرژی استفاده شده توسط هر زیست حسگر می تواند به سوی حسگری برود که حساسیت بیشتری از خود نشان داده و نیازمند انرژی است.
در حالی که کاربردهای سیستم های رایانه ای پوشیدنی بسیار زیاد است اما مطالعات موردی حاکی از آن است که پیشگیری از زمین خوردن در افراد مسن و همچنین تنظیمات دارویی در افراد مبتلا به پارکینسون مهمترین زمینه ها هستند.
بر اساس مطالعه ای که در سال 2006 انجام شده است هزینه تخمینی برای زمین خوردن افراد مسن حدود 54.9 میلیارد دلار در هر سال تا سال 2020 است.
این اعداد و ارقام شامل هزینه های ترس از افتادن که اغلب موجب از دست دادن اعتماد به نفس، محدودیت فعالیت های فیزیکی و انزوای اجتماعی می شود، نیست.
